Principe van Superpositie
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Het principe van superpositie stelt in de constructieleer dat de totale respons (zoals vervorming of spanning) van een lineaire constructie onder invloed van meerdere belastingen gelijk is aan de som van de responsen op elke afzonderlijke belasting.
Omschrijving
Dit principe is van toepassing op lineaire systemen, waarbij het verband tussen spanningen en vervormingen in een materiaal lineair is, conform bijvoorbeeld de wet van Hooke. Door de afzonderlijke effecten van verschillende belastingen (zoals permanente, variabele, wind- of sneeuwbelasting) op te tellen, kan de totale reactie van een constructie worden berekend. Dit vereenvoudigt de analyse van complexe structuren en maakt het mogelijk om de invloed van diverse belastingscombinaties te beoordelen voor het ontwerp en de veiligheid van bouwwerken.
Voorwaarden voor toepassing
Het principe van superpositie is alleen geldig voor lineaire systemen. In de bouwkunde betekent dit dat het materiaal zich lineair elastisch moet gedragen. Bij het bepalen van reactiekrachten en inwendige krachten in statisch bepaalde constructies is superpositie toegestaan. Voor het bepalen van vervormingen is superpositie alleen toepasbaar als het materiaal zich lineair elastisch gedraagt. In niet-lineaire analyses, waarbij de effecten van belastingen invloed hebben op elkaar, geldt het superpositieprincipe niet.
Toepassingsgebieden
Superpositie wordt veelvuldig toegepast in diverse technische disciplines, waaronder de klassieke mechanica en sterkteleer voor het berekenen van krachten, spanningen en vervormingen in constructies. Ook in de elektrotechniek, optica en zelfs kwantummechanica (zij het met een andere interpretatie) is het principe van superpositie een fundamenteel concept voor lineaire systemen.
Vergelijkbare termen
Lineaire superpositie
Gebruikte bronnen: